De Merapi in Centraal-Java is de actiefste vulkaan van Indonesië. Tussen de uitbarstingen door kan de bijna 3000 meter hoge berg beklommen worden.

De Merapi is vooral bekend door zijn talloze uitbarstingen. De meest recente uitbarstingen vonden plaats in 2006 en 2010. Vanwege de hoge bevolkingsdichtheid rond de vulkaan en de nabijheid van de stad Jogjakarta zijn de risico’s bij een uitbarsting groot. De laatste uitbarsting eiste het leven van 353 mensen en is daarmee de dodelijkste uitbarsting sinds 1991 wereldwijd. Ik wil hier echter niet schrijven om iedereen bang te maken maar juist om de beklimming van de vulkaan aan te prijzen!

Uitzicht vanaf de Merapi tijdens de zonsopkomst

Gewoonlijk wordt de Merapi beklommen vanaf de noordzijde, te beginnen in het dorpje Selo. In Jogjakarta kunnen tours geboekt worden voor de beklimming met gids en het vervoer van en naar Selo. Goedkoper en avontuurlijker is het om op de bonnefooi naar Selo te reizen. Ons bracht dat uiteindelijk in Selo na drie keer overstappen en het laatste stuk in de laadbak van een pick-up truck. De faciliteiten in Selo zijn beperkt, verwacht geen hotels of restaurants.

Het is de gewoonte om de berg ’s nachts te beklimmen, en net voor zonsopkomst op de top te zijn. Voor de klim wordt zo’n vier uur gerekend, wat betekent dat het vertrek vanuit Selo om een uur of 1 ’s nachts gepland staat. Wij kwamen aan het begin van de avond al aan en na wat onderhandelen hadden we een goede deal met een gids. Zijn moeder kookte nasi goreng voor ons en we konden een paar uurtjes slapen op een matras in het huis van zijn broer (zo moet je je de faciliteiten in Selo voorstellen). Om 1 uur kwam hij ons ophalen en voor iedereen had hij een zaklamp en snacks voor onderweg bij zich.

Uitzicht vanaf de Merapi na zonsopkomst

De klim naar de top is eerst een wandeling over bospaadjes, boven de boomgrens is het klauteren over rotsen en stenen. Vanwege de hoogte is het flink koud dus een dikke trui is een vereiste. Hoe verder naar boven hoe sterker de zwavellucht uit de vulkaan wordt. Vanaf de top kan je in de krater kijken en de rookwolken zien opdoemen. Toen ik er was was er geen lava te zien, maar dat schijnt soms wel mogelijk te zijn. Toen we op de top waren bleek dat er nog zo’n 15 anderen de klim gemaakt hadden. Terwijl de gidsen lagen te slapen konden wij genieten van het geweldige uitzicht tijdens de zonsopkomst. De gidsen hadden dat natuurlijk al wel vaker gezien.

Op de weg terug naar het dorpje is het natuurlijk een stuk warmer in de felle zon, waardoor de afdaling zwaarder is dan de beklimming. In de buurt van het dorp gaat de wandeling door de plantages. Het dorp leeft onder andere van de koffie, tabak en ananassen. Onze gids bracht ons voor een kopje zelfgemaakte (door hem zelf verbouwde) koffie naar zijn eigen huis. Al met al is het zeker de moeite waard om de Merapi te beklimmen. In Jogjakarta en Selo weet men wel of het op dat moment veilig is bij de vulkaan in de buurt te komen.