
Dit is een overzicht van alle artikelen over MP3EI: het economisch masterplan voor Indonesië in de jaren 2011 tot 2025.
De MP3EI is het masterplan van de Indonesische overheid voor ‘het versnellen en uitbreiden van de economische ontwikkeling van Indonesië’. Het plan voorziet er in om het land een van de tien grootste economieën ter wereld te maken in het jaar 2025, en daarvoor is 7 tot 9 procent economische groei per jaar nodig.
Het masterplan bestaat uit drie onderdelen. De interne en externe verbindingen van Indonesië moeten versterkt worden, en er is dus vooral nieuwe infrastructuur nodig. Ten tweede moet de kennis en vaardigheid van de Indonesiërs vergroot worden door programma’s op het gebied van wetenschap, onderwijs en technologie. Ten derde is er het programma van de economische corridors.
Economische corridors
Het programma van de economische corridors is het meest aansprekende deel van de MP3EI. Dit programma is gebaseerd op de potentie en competitieve voordelen van de verschillende regio’s. De zes economische corridors die gekozen zijn hebben zo elk een eigen strategische rol voor de toekomst van het land.
Op bovenstaand kaartje wordt een overzicht gegeven van de zes economische corridors van Indonesië. Elk van de corridors bestaat uit een infrastructuurnetwerk waarmee de belangrijkste steden (economische centra) verbonden worden. In totaal 36 steden worden aangewezen als economisch centrum, waarvan Jakarta en Surabaya als megacentrum. De zes corridors, die elk hun eigen voordelen en aandachtspunten hebben, zijn elk behandeld in een apart artikel.
Sumatra: de nationale energievoorraad
Sumatra wordt gekenschetst als “het centrum voor de productie en verwerking van natuurlijke hulpbronnen, als energievoorraad voor de natie.” De corridor Sumatra bestaat uit elf economische centra, waarvan Medan de grootste is. De sectoren waarin Sumatra kan uitblinken zijn palmolie, rubber, steenkool, scheepvaart en staal. Daarnaast worden er kansen gezien in de strategische regio ‘Straat van Soenda’. Hier zal een brug worden aangelegd die Sumatra met Java moet verbinden. Zie ‘De economie van Sumatra: de nationale energievoorraad‘.
Kalimantan: centrum voor mijnbouw
Het thema voor Kalimantan is “het centrum voor de productie en verwerking van de nationale voorraden voor mijnbouw en energie”. Het dunbevolkte Kalimantan bevat maar vier economische centra, maar vooral de binnenlanden waar mijnbouw plaatsvindt zijn belangrijk. Door transportmogelijkheden te verbeteren via de weg, over het spoor en over zee moeten de sectoren olie en gas, steenkool, palmolie, staal, bauxiet en houtkap worden gestimuleerd. Zie ‘De economie van Kalimantan: centrum voor mijnbouw‘.
Sulawesi: centrum voor voedselproductie
Sulawesi krijgt het predicaat “centrum voor de productie en verwerking van landbouw, plantages, visserij, olie, gas en mijnbouw”. Vooral de landbouw en visserij zijn daarbij belangrijk: de productie van rijst, mais, sojabonen, cassave, cacao en vis wordt gezien als het economisch zwaartepunt van het eiland. In vergelijking met andere economische corridors staan er weinig infrastructuurprojecten gepland. Wel worden de havens van Makassar en Bitung uitgebreid. Zie ‘De economie van Sulawesi: centrum voor voedselproductie‘.
Papoea en de Molukken: het onbekende oosten
De economische corridor van Oost-Indonesië heeft als thema meegekregen: “centrum voor de ontwikkeling van voedsel, visserij, energie en de nationale mijnbouw”. Voor elke provincie in dit gebied zijn er andere plannen en er is weinig samenhang binnen de corridor. Op de Molukken is de visserij een belangrijke inkomstenbron voor de bevolking. In Papoea komen de baten van de mijnbouw vooral terecht bij de grote bedrijven. Zie ‘De economie van Papoea en de Molukken: het onbekende oosten‘.
Kleine Soenda-eilanden: toeristische toegangspoort
De Kleine Soenda-eilanden, bestaande uit Bali en Nusa Tenggara, zijn de “toeristische toegangspoort voor Indonesië”, en ook belangrijk voor de voedselvoorziening. Bali is het toeristische centrum van het land, en men hoopt de toeristen te kunnen stimuleren ook naar de andere Kleine Soenda-eilanden te komen. Daarnaast moet de veeteelt en visserij op de eilanden bijdragen tot de voedselvoorziening van Indonesië. Zie ‘De economie van de Kleine Soenda-eilanden: toeristische toegangspoort‘.
Java: centrum voor industrie en diensten
Java is het het economische centrum van Indonesië, met de drie grootste steden Jakarta, Surabaya en Bandung. Volgens het masterplan kan er een flinke groei gemaakt worden in industriële activiteiten op het gebied van voedingsmiddelen, textiel en machinebouw. Het is echter belangrijk dat de infrastructuur op het eiland wordt gemoderniseerd en uitgebreid. Door de hoge bevolkingsdichtheid is er momenteel sprake van erg veel files, en dat remt de economie af. Zie ‘De economie van Java: centrum voor industrie en diensten‘.
Verder lezen
Verdeeld over bovenstaande zes artikelen heb ik een overzicht gegeven van het gehele economische masterplan voor alle regio’s van Indonesië. Mocht je het masterplan zelf willen lezen dan kan dat op de website van het Indonesische ministerie van financiën. Er is zowel een rapport in het Indonesisch als in het Engels.
Pingback: De economie van Sumatra: de nationale energievoorraad | In de Archipel·
Pingback: De economie van Kalimantan: centrum voor mijnbouw | In de Archipel·
Pingback: De economie van Sulawesi: centrum voor voedselproductie | In de Archipel·
Pingback: De economie van Papoea en de Molukken: het onbekende oosten | In de Archipel·
Pingback: De economie van Java: centrum voor industrie en diensten | In de Archipel·
Pingback: De economie van de Kleine Soenda-eilanden: toeristische toegangspoort | In de Archipel·
Dat plan zal niet lukken dan zullen ze eerst de mensen moeten veranderen
Drie dingen hebben ze niet om een goed land op te bouwen discipline motivatie respect
De bewoners leven zo als zij willen lak aan verkeers regels de politie kijkt er na en doet niks mee
Dit land zal nooit de top bestrijken
Pingback: Salarissen en minimumloon in Indonesië (2018) | In de Archipel·